Το παραμύθι αυτό είναι γραμμένο για τη γιορτή της μιας “παραμυθένιας” μου, της Έλλης. Το όνομα προέρχεται από το εβραϊκό Eliseva,  που σημαίνει αυτή που πιστεύει και έχει εμπιστοσύνη στο Θεό. Η Ελισάβετ (σύμφωνα με την ονοματολογία) είναι ευσεβής, ευγενής, ακούραστη, φιλάνθρωπη και υπομονετική.

Θα θυμάστε την νεράιδα Ελπίδα που βοήθησε την νεράιδα Φεγγαρένια όταν έχασε το κουράγιο της και την ελπίδα της με το ανήσυχο μωρό.

Αυτό που δεν σας είχα πει είναι ότι η νεράιδα Ελπίδα έχει μια δίδυμη αδερφή, την νεράιδα Έλλη. Αν και αγαπημένες δίδυμες, διέφεραν σε πολλά πράγματα μεταξύ τους. Διαφορετικά μαλλιά, διαφορετικά γούστα, διαφορετικά μαγικά ραβδάκια!

Είχαν, όμως, εκτός απο την αδερφική αγάπη και κάτι άλλο που τις ένωνε και τις αλληλοσυμπλήρωνε. Έναν κοινό σκοπό, μια κοινή αποστολή.

Η νεράιδα Ελπίδα με το φωτεινό της χαμόγελο και το μικρό μαγικό πράσινο ραβδάκι της χάριζε ελπίδα και κουράγιο στους ανθρώπους που ήταν έτοιμοι να εγκαταλείψουν τις προσπάθειες τους, τον αγώνα τους, τα όνειρα τους. 

Η νεράιδα Έλλη με την ευγενική της φυσιογνωμία και το μικρό μαγικό βιολετί ραβδάκι της βοηθούσε τους ανθρώπους να έχουν πίστη στα όνειρα τους και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους οτι θα τα πραγματώσουν.

Ο  Γλάρος καπετάνιος, ο Καφετούλης με το δώρο της Μελίνας, η Βιολέτα με τις ροζ πουεντ, είναι κάποιοι απο όλους αυτούς που βοήθησαν οι δίδυμες νεράιδες να ακολουθήσουν τα όνειρα τους και να τα πετύχουν, έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους.

Μα, δεν ξέρετε πως βοήθησαν οι δύο νεράιδες μια οικογένεια λαγών που ζούσε βαθιά στο δάσος μέσα σε μια κουφάλα ενός γέρικου δέντρου.
Ο κύριος λαγός Δίνος και η κυρία λαγουδίνα, Δίνα είχαν τρια μικρά λαγουδάκια. Κάθε πρωί ο Δίνος και η Δίνα έψαχναν για τρυφερά χορταράκια και καρότα για τα μικρά τους.
Έτσι, ένα συννεφιασμένο πρωινό ξεκίνησαν για να βρουν τροφή για τα μικρά τους. Τα σύννεφα πλήθαιναν και ο ουρανός αγριέψε την όψη του. Σύντομα, η νεράιδα Αστραπένια έριξε τις προειδοποιητικές της αστραπές. Η καταιγίδα ανάγκασε τους δύο λαγούς να κρυφτούν κάτω απο ένα μανιτάρι.

–Τώρα τι θα κάνουμε; Πως θα φτάσουμε στα μικρά μας;
Η λαγουδίνα απελπίστηκε. Η δυνατή βροχή και το λασπώδες έδαφος θα δυσκόλευε την επιστροφή τους.
Τότε, οι δυο νεράιδες άγγιξαν με τα μαγικά ραβδιά τους λαγούς και τους είπαν: