Ένα βράδυ η Φεγγαρένια καθώς τραγουδούσε, άκουσε κλάματα μωρού. Πλησίασε να δει καλύτερα ποιο μωράκι κλαίει και να το βοηθήσει να κοιμηθεί. Ήταν ένα κοριτσάκι πέντε ημερών που λίγες ώρες πριν είχε πάει στο σπίτι του από το μαιευτήριο. Η μαμά του το είχε αγκαλιά και προσπαθούσε να το ηρεμήσει. Το μωράκι, όμως, έκλαιγε συνέχεια και σταματούσε μόνο για να φάει.

Η νεράιδα Φεγγαρένια τέντωσε το ραβδάκι της και είπε:

–όνειρα γλυκά

Αλλά προς έκπληξη της το μωρό συνέχισε να κλαίει. Η Φεγγαρένια τέντωσε πάλι το ραβδάκι της και επανάλαβε:

–όνειρα γλυκά

Αλλά πάλι τίποτα. Η νεράιδα δεν μπορούσε να το πιστέψει. Κουνούσε το ραβδάκι της για να δει μήπως δεν είχε μέσα αστερόσκονη αλλά ήταν γεμάτο. Έκανε και τρίτη προσπάθεια αλλά μάταια. Το μωρό έκλαιγε και η μαμά του δεν ήξερε τι να κάνει. Το έπαιρνε αγκαλιά και εκείνο για λίγα λεπτά κοιμόταν και μετά πάλι κλάμα.

Η νεράιδα Φεγγαρένια τα είχε χάσει. Πρώτη φορά δεν μπορούσε να κοιμίσει μωρό. Αναρωτιόταν γιατί και τι έφταιγε. Όλα τα μωρά και τα παιδάκια κοιμόντουσαν και όποιο ξυπνούσε η Φεγγαρένια το κοίμιζε αμέσως.

Πέρασε το πρώτο βράδυ και ήρθε το επόμενο με το μωρό να κλαίει και πάλι. Η μαμά και ο μπαμπάς του κουρασμένοι να μην ξέρουν τι να κάνουν. Η νεράιδα Φεγγαρένια προσπαθούσε με το ραβδάκι της αλλά ενώ το κοίμιζε αυτό ξυπνούσε μετά από λίγο με κλάματα.

–δεν μπορώ να καταλάβω, προβληματισμένη είπε στο φεγγάρι, γιατί δεν κοιμάται και όλο κλαίει;

-και εγώ απορώ, είπε το φεγγάρι

Η νεράιδα Φεγγαρένια στεναχωριόταν που δεν μπορούσε να βοηθήσει το μωράκι. Όλο το πρωί αντί να κοιμηθεί σκεφτόταν τρόπους για να νανουρίσει το μωρό το βράδυ. Σκέφτηκε μήπως να αλλάξει την αστερόσκονη στο ραβδάκι της με μια πιο ισχυρή αστερόσκονη από  τα πιο φωτεινά αστέρια. Αυτό ήταν! Θα άλλαζε την αστερόσκονη. Πήγε στα αστέρια και τα ξύπνησε.

-μα, τι ώρα είναι, είπε το αστέρι υπναράς.

–νωρίς αλλά χρειάζομαι νέα αστερόσκονη επειγόντως πιο ισχυρή.

-πιο ισχυρή; ρώτησε το πιο φωτεινό αστέρι.

–ναι. Υπάρχει ένα μωρό που θέλει μεγάλη βοήθεια για να κοιμηθεί και σκέφτηκα ότι μια πιο ισχυρή αστερόσκονη από τα πιο φωτεινά αστέρια θα μπορέσει να το νανουρίσει.

Ξαφνικά, κλάματα ακούστηκαν. Η νεράιδα είδε το κλαψιάρικο αστέρι να κλαίει.

-μα, τι έπαθες, γιατί κλαις πάλι; ρώτησε το γκρινιάρικο αστέρι

–αγχώθηκα, ένα μωρό κλαίει. Θα τα καταφέρουμε να το κοιμίσουμε; Είπε μυξοκλαίγοντας

–κλαις από άγχος; ρώτησε η Φεγγαρένια.

–όταν έχω άγχος, ανησυχία και όταν πεινάω μου έρχεται να κλαίω, της απάντησε.

–ναι καλά, την περισσότερη ώρα κλαίς, είπε το πειραχτήρι αστέρι.

–ααα, και όταν με κοροϊδεύουν κλαίω, πρόσθεσε το κλαψιάρικα αστέρι και τα δάκρυα έτρεχαν στο φωτεινό προσωπάκι του.

–και πως ηρεμείς, ρώτησε η Φεγγαρένια που αναζητούσε λύση για το κλάμα του μωρού.

-έχω το αρκουδάκι μου που μυρίζει μαμά, είπε το μικρό κλαψιάρικο αστέρι.

Αυτό ήταν. Η νεράιδα χρειαζόταν εκτός από το ραβδάκι της τη βοήθεια ενός αντικειμένου που να μυρίζει μαμά!! Ανακάλυψε ένα μικρό μαλακό κουκλάκι που έπαιζε η μαμά του μωρού όταν η ίδια ήταν μωρό. Το έβαλε με το μαγικό ραβδάκι της στη κούνια του μωρού και είπε με τη μελωδική φωνή της όνειρα γλυκά. Το μωρό άγγιξε το κουκλάκι και αποκοιμήθηκε.

Η μαμά του μωρού είδε έκπληκτη το κουκλάκι της και απόρησε πως βρέθηκε στη κούνια. Εμείς, όμως, ξέρουμε αλλά σςςςςςς δεν θα το μαρτυρήσουμε!!!