Στις βόλτες μας με τις μικρές (από νεογέννητα) συχνά μας σταματούν στο δρόμο. Γονείς με δίδυμα για ανταλλαγή εμπειριών, άνθρωποι που βρίσκουν χαριτωμένα τα δίδυμα, άνθρωποι που οι ίδιοι είναι δίδυμοι.

Πρόσφατα με σταμάτησε μια κυρία μεγάλης ηλικίας (γιαγιά) συγκινημένη γιατί και η ίδια έχει δίδυμη αδερφή. Ήθελα τόσα να τη ρωτήσω αλλά μέσα στο δρόμο πόσα μπορείς να πεις. Ρώτησε τα ονόματα των «παραμυθένιων» μου και τους έδωσε ευχές για τη ζωή τους.

Εκεί σκέφτηκα: πόσο διαφορετικό είναι να έχεις δίδυμο-η αδερφό-ή, να μοιράζεσαι το χώρο από τη κοιλιά της μαμάς σου, να γεννιέσαι μαζί με άλλον, να μεγαλώνεις μαζί και ταυτόχρονα. Είναι μια σχέση με ένα δέσιμο πιο δυνατό και έντονο. Στα δίδυμα δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να καταλάβει ο ένας τον άλλο. Μια ματιά, ένα νεύμα, μια κίνηση αρκεί. Και μιλάμε για διαφορετικές προσωπικότητες που παρά τις διαφορές τους αλληλοϋποστηρίζονται.

Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι έχω εγώ να αντιμετωπίσω μεγαλώνοντας τις μικρές μου, αν θα τις χωρίσω στο σχολείο, στο δωμάτιο, τις ανησυχίες της εφηβεία τους. Σε ένα κατάστημα, ενώ ψωνίζαμε, μια από τις πωλήτριες που ήταν δίδυμη μου εκμυστηρεύτηκε ότι όταν η αδερφή της παντρεύτηκε πρώτη, για λίγο διάστημα μέχρι να το συνειδητοποιήσει, αντιπαθούσε το γαμπρό της. Αυτό με έκανε να σκεφτώ και να μπω και στη δική τους θέση. Αναρωτήθηκα πως νιώθουν οι ίδιες σαν δίδυμες αδερφές. Πως είναι να ακούς να ρωτάνε είναι δίδυμα, μοιάζουν, έχουν διαφορές και ποια βγήκε πρώτη και όλες τις άλλες ερωτήσεις που γίνονται όταν κάποιος (που δεν έχει) βλέπει δίδυμα. Άραγε, θα βιώσουν διαφορετικές εμπειρίες και πως θα τις χειριστούν.

Για λίγο, λοιπόν, βγήκα από τη δική μου θέση της μαμάς και σκέφτηκα και τη δική τους! Κλείνοντας θα πω ότι η συγκινημένη από χαρά κυρία είπε ότι  εκτός από δίδυμη, είναι και γιαγιά διδύμων.  Δηλ. βιώνει και πως είναι να μεγαλώνεις και δίδυμα.  Διπλή ευτυχία!!!