Μια φορά και ένα καιρό σε μια καταπράσινη και ανθισμένη πεδιάδα ζούσε μια οικογένεια μελισσών. Κάθε μέρα οι μέλισσες πέρναγαν από λουλούδι σε λουλούδι, το καλημέριζαν και ρουφούσαν τους χυμούς τους.
Μετά επέστρεφαν στα σπιτάκια τους και έφτιαχναν τις χρυσαφιές τους κερήθρες, ετοιμάζοντας έτσι το μέλι. Αυτό γινόταν καθημερινά και πάντα με κέφι.
Μετά επέστρεφαν στα σπιτάκια τους και έφτιαχναν τις χρυσαφιές τους κερήθρες, ετοιμάζοντας έτσι το μέλι. Αυτό γινόταν καθημερινά και πάντα με κέφι.
Εκτός από μια μικρή μελισσούλα, που παραπονιόταν πως ήθελε να κάνει και κάτι διαφορετικό. Όχι πως ήταν τεμπέλα, κάθε άλλο. Αλλά είχε περιέργεια να δει και να μάθει και άλλα πράγματα.
Έτσι, μια μέρα αποφάσισε να ξεφύγει από το σμήνος και να χαζέψει μέσα στη πεδιάδα και να δει τι άλλο υπάρχει. Έκανε βόλτες και έβλεπε τριγύρω της ζωάκια άλλα μικρά και άλλα μεγαλύτερα. Κάποια στιγμή κουράστηκε και αποφάσισε να ξαποστάσει και διάλεξε ένα μικρό θάμνο με μεγάλα καταπράσινα φυλλαράκια.
Σε ένα φυλλαράκι πρόσεξε ότι καθόταν ένα μικρό συμπαθητικό ζωάκι που δεν είχε ξαναδεί. Είχε μαύρο κεφαλάκι με κόκκινα φτερά που είχαν και μικρές μαύρες βούλες. Περίεργη, όπως ήταν, πλησίασε κοντά να δει καλύτερα.
– καλημέρα!! είπε η μελισσούλα .πρώτη φορά σε βλέπω. Από πού είσαι και ποια είναι η οικογένεια σου;
– καλημέρα! είμαι πασχαλίτσα και πρώτη φορά ήρθα στη πεδιάδα.
– πασχαλίτσα;;; ρώτησε έκπληκτη η μελισσούλα. Και τι κάνεις εδώ;
– Ναι, πασχαλίτσα. Ερχόμαστε με την οικογένεια μου κάθε άνοιξη.
– άνοιξη;
– ναι άνοιξη. Φέρνουμε την άνοιξη.
Η μελισσούλα ενθουσιάστηκε. Πρώτη φορά γνώριζε πασχαλίτσα και δεν ήξερε ότι ένα τόσο δα μικρό ζωάκι έφερνε την άνοιξη.
– και τι κάνεις πάνω στο θάμνο; ρώτησε η περίεργη μελισσούλα.
– φροντίζω να είναι καθαρός ο θάμνος και να μην τον φάνε κάποια μικρά ζωύφια, ώστε να μπορέσει να μεγαλώσει και να είναι ανθισμένος.
– και την άνοιξη; πως φέρνεις την άνοιξη;
– εγώ και η οικογένεια μου φροντίζουμε τα λουλούδια και τα φυτά να είναι ανθισμένα. Έτσι έρχεται η άνοιξη.
Η μελισσούλα είχε εντυπωσιαστεί με τη σπουδαία αποστολή της πασχαλίτσας.
– εμείς οι μέλισσες δεν έχουμε τόσο σπουδαία αποστολή, είπε στεναχωρημένη.
– κάνεις λάθος, της είπε η πασχαλίτσα. Μεταφέρεται τη γύρη από λουλούδι σε λουλούδι και έτσι τα λουλούδια γίνονται περισσότερα. Χωρίς λουλούδια δεν θα είχαμε εμείς δουλειά και δεν θα μπορούσαμε να φέρουμε την άνοιξη.
Η μελισσούλα δεν το είχε σκεφτεί αυτό. Αλήθεια είχε και αυτή μια σπουδαία αποστολή. Έπρεπε να επιστρέψει στο σμήνος, να συνεχίσει το σπουδαίο έργο της.
– πρέπει να γυρίσω πίσω. Χάρηκα που σε γνώρισα. Θες να γίνουμε φίλες; ρώτησε η μελισσούλα.
– φυσικά. Σε περιμένω να μιλήσουμε πάλι, απάντησε η πασχαλίτσα.
Από τότε οι δύο φίλες συναντιόντουσαν σε αυτό το θάμνο και περνούσαν υπέροχα μιλώντας για τις σπουδαίες αποστολές τους.
Παιδιά ξέρετε ότι: Ένα σμήνος απο μέλισσες έχει μια Βασίλισσα, τις εργάτριες και τους κηφήνες δηλ. τις αρσενικές μέλισσες. Η εργάτρια είναι πιο μικρή και από τον κηφήνα και από τη βασίλισσα, και πιο αδύνατη. Η βασίλισσα έχει μεγαλύτερο μήκος, ενώ ο κηφήνας είναι κοντός, χοντρός και πιο σκούρος. Ο κηφήνας δεν έχει κεντρί, σε αντίθεση με τις εργάτριες και τη βασίλισσα που έχουν.
Η πασχαλότσα λέγεται και Λαμπρίτσα. Τρέφεται με βλαβερά έντομα και για το λόγο αυτό θεωρείται ωφέλιμο ζώο για τους γεωργούς. (Πηγή:Βικιπαίδεια/Πασχαλίτσα/Μέλισσα)
(Visited 500 times, 1 visits today)