Στο ζωολογικό κήπο υπάρχουν πάρα πολλά και διαφορετικά ζώα, μικρά, μεγάλα, με γούνα ή χωρίς, με φουντωτή ουρά ή με πολύχρωμα φτερά.
Σε ένα ζωολογικό κήπο υπήρχε και μια καμηλοπάρδαλη που ήταν, όμως, περήφανη και φαντασμένη.
Περπατούσε καμαρωτή τεντώνοντας τον ψηλό λαιμό της και δεν καταδεχόταν να κοιτάξει γύρω της και ιδίως τα μικρόσωμα ζώα. Ακόμα και τον βασιλιά των ζωών, το λιοντάρι, τον περιφρονούσε.
Κάθε φορά που πήγαινε να πλυθεί ή να πιεί νερό στο ρυάκι δεν κοιτούσε ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Τι και αν την καλημερίζανε ή της έγνεφαν τα υπόλοιπα ζώα, αυτή κορδωτή και περήφανη αδιαφορούσε.
Στο ζωολογικό κήπο υπήρχε και μια οικογένεια ποντικιών με τρία μικρά και ζωηρά αλλά πολύ χαριτωμένα ποντικάκια. Έβλεπαν τη φαντασμένη καμηλοπάρδαλη κάθε πρωί να πηγαίνει στο ρυάκι. Σκέφτηκαν, λοιπόν, να τη πειράξουν.
Ένα πρωινό τη περίμεναν να περάσει από μπροστά τους και αμέσως άρχισαν να τρέχουν ανάμεσα στα πόδια της και να την γαργαλούν. Η καμηλοπάρδαλη ενοχλημένη προσπαθούσε να τα αποφύγει. Αλλά τα τρία μικρά ποντικάκια ήταν γρήγορα και έτρεχαν το καθένα προς διαφορετική κατεύθυνση. Κάτω από τα ψηλά της πόδια έτρεχαν και χαχάνιζαν. Η καμηλοπάρδαλη σήκωνε μια το ένα πόδι και μια το άλλο. Με δυσκολία κατέβαζε το ψηλό λαιμό της μήπως τα δει και τα μαλώσει. Τίποτα, όμως, εκείνα συνέχιζαν να τρέχουν ανάμεσα στα πόδια της. Εκνευρισμένη και δυσκίνητη, λόγω του ύψους της για το οποίο εκείνη περηφανευόταν τόσο καιρό, σε μια κίνηση της να πιάσει τα ποντικάκια σωριάστηκε στο έδαφος.
Η περήφανη καμηλοπάρδαλη αιφνιδιάστηκε. Για πρώτη φορά κοίταξε τα υπόλοιπα ζώα και ένιωσε ντροπή. Δακρυσμένη σηκώθηκε κακήν κακώς και επέστρεψε στη γωνιά της.
Και τα ποντικάκια, όμως, ένιωσαν άσχημα. Δεν ήθελαν να τη πληγώσουν. Ήθελαν απλά να τη πειράξουν. Δεν σκέφτηκαν ότι αν και φαντασμένη ήταν τόσο ευαίσθητη.
Την υπόλοιπη μέρα απόλυτη ησυχία επικράτησε στο ζωολογικό κήπο. Λες και όλα τα ζώα στεναχωρήθηκαν που η καμηλοπάρδαλη, αν και δεν τους μιλούσε, δάκρυσε.
Το επόμενο πρωί η καμηλοπάρδαλη δεν πήγε στο ρυάκι. Τότε, τα τρία ποντικάκια αποφάσισαν να ζητήσουν συγνώμη. Αυτή τη φορά, όμως, τη πλησίασαν δειλά δειλά.
– –Συγγνώμη που σε ενοχλήσαμε χτες. Ήταν λάθος μας. Δεν θέλαμε να κλάψεις αλλά να μας προσέξεις.
Η καμηλοπάρδαλη τα κοίταξε και δάκρυσε πάλι.
–εγώ λυπάμαι. Τόσο καιρό δεν κοιτούσα γύρω μου. ένιωθα ότι είμαι η καλύτερη. Και όμως τρία μικρά ποντικάκια μου έβαλαν μυαλό.
Τα ποντικάκια ξαφνιάστηκαν με όσα έλεγε η καμηλοπάρδαλη.
– Έλα σήκω πάμε στο ρυάκι, της είπαν.
Σηκώθηκε και ακολούθησε τα ποντικάκια για το ρυάκι. Την περίμενε, όμως, μια έκπληξη. Τα ζώα είχαν στηθεί στη σειρά και τη περίμεναν. Και αυτή χαιρέτησε δειλά στην αρχή αλλά καθώς έβλεπε ότι δεν κορόιδεψαν το πέσιμο της χαιρετούσε με ενθουσιασμό.
Από εκείνη τη μέρα η καμηλοπάρδαλη έπαψε να είναι φαντασμένη και απέκτησε πολλούς φίλους!!
(Visited 315 times, 1 visits today)