Ένα ευχάριστο μήνυμα έλαβα πριν λίγες ημέρες απο τη Μερσίνη και το αγαπημένο tosodoulika. Μου χάριζε το πρώτο για  φέτος Liebster award και τελείωνε με τη φράση Keep on blogging! Την ευχαριστώ πολύ και της εύχομαι να συνεχίζει να ενημερώνει και να στηρίζει γονείς με πρόωρα μωράκια (και εγώ είμαι μαμά που τα μωράκια μου γεννήθηκαν πρόωρα).

Τα  Liebster award για εμένα είναι α) μια αλυσίδα αγάπης-αλληλοβοήθειας που δημιουργείται ανάμεσα στους bloggers με στόχο να γνωρίσουν ο ένας τον άλλο καλύτερα και β) οι αναγνώστες να μάθουν περισσότερα για τους δημιουργούς των blog που ακολουθούν.

Θα απαντήσω και εγώ στις ερωτήσεις του Liebster award.

Έγραφα παραμύθια για τις κόρες μου και τα μοίραζα και σε φίλους -γονείς για να τα διαβάζουν και στα δικά τους παιδιά. Ένας απο αυτούς τους φίλους μου πρότεινε να δημιουργήσω blog και να μοιραστώ αυτά τα παραμύθια με περισσότερους γονείς.

Τα παιδιά μου, η οικογένεια μου, όλες οι μικρές στιγμές που μοιράζομαι μαζί τους.

Η εργασία μου (εργάζομαι στο χώρο της υγείας) που αν και δύσκολη, μου έχει “μάθει” πολλά.

Το γράψιμο (ένα παραμύθι, μια σκέψη, μια ιδέα, οτιδήποτε) είναι μοναδικό αφού σε κάνει να ταξιδεύεις χωρίς να μετακινείσαι πραγματικά, σε χαλαρώνει, σε λυτρώνει, σε μαγεύει.

Το οτι σε διαβάζουν το βλέπεις απο τα στατιστικά. Το οτι σε καταλαβαίνουν, σε νιώθουν το αντιλαμβάνεσαι περισσότερο απο τα μυνήματα (γραπτά ή προφορικά). Επίσης, οι ίδιοι οι αναγνώστες μπορούν να γίνουν πηγή έμπνευσης.

Γράφω παραμύθια, μοιράζομαι σκέψεις δικές μου και άλλων γονιών, κατασκεύες που κάνω με τις παραμυθένιες μου, παρουσιάζω μέρη που μπορούν γονείς να επισκεφτούν με τα παιδιά τους, ιδέες χρηστικές που αφορούν γονείς-παιδιά, ιδέες για παιδικά πάρτυ, παιδικά υπέροχα λογάκια.

 

Φιλική σχέση έχω με άλλους bloggers που ελπίζω σύντομα να τους γνωρίσω και απο κοντά.

Το blog μου είναι σαν ένα μικρό παιδί παραμυθιού που με το να γράφω, να δημιουργώ, αυτό συνεχίζει να υπάρχει, , να μαθαίνει, να ζει περιπέτειες αλλά να μένει για πάντα παιδί.

Σαν εργαζόμενη μαμά, ο χρόνος που αφιερώνω δεν είναι πάντα ο ίδιος. Τώρα που γράφω αυτή την ανάρτηση πχ κοιμούνται όλοι και εγώ πίνω τον αγαπημένο μου πρωινό καφέ.

Μαγικά, απο οτιδήποτε. Πχ. είμαι στην εργασία μου και πλένω τα χέρια μου, δίπλα μου στέκεται συνάδελφος που κρατάει το πλαστικό ποτήρι καφέ που αγοράζουμε απο καφετέριες, μου έρχεται έμπνευση οτι το ποτήρι αυτό μπορεί να γίνει παιδική κατασκευή φορτηγό- μπετονιέρα, 

Πηγαίνω σπίτι και το φτιάχνουμε με τις μικρές μου.

Να έχουν μια παραμυθένια ζωή. Ακόμα και οι ήρωες των παραμυθιών αντιμετωπίζουν δυσκολίες αλλά πάντα στο τέλος τα καταφέρνουν. Να ονειρεύεστε, να αγαπάτε, να ζείτε!!